Oirschot

De provincie Noord-Brabant heeft het licht op groen gezet voor de bouw van een mestvergister in het buitengebied van Oirschot, aan de Spoordonkseweg. Varkensondernemer Bert Rijnen is erin geslaagd de eigenaars van Landgoed Rosephoeve en zelfs Vereniging Natuurmonumenten achter zijn plan te krijgen. Het bestuur van de provincie heeft zich van de zogenaamde ‘meerwaarde’ van dat plan laten overtuigen door een flinterdun advies van een drietal externe ‘deskundigen’. Ook de Oisterwijkse wethouder Maarten Pieters en zijn Oirschotse collega Piet Machielsen lieten zich volgens persberichten positief uit over de plannen. De trein is op de rails gezet en niets kan de trein nog stoppen, zo lijkt het.

De SP Oirschot is faliekant tegen de komst van de mestfabriek in Oirschot. De wethouders wezen al op weerstanden die mogelijk bestaan tegen de mestfabriek. Met name wordt gevreesd voor stankoverlast. De vrees is zeker niet denkbeeldig. De kritiek van de SP Oirschot is echter diepgaander.

Nederland beschikt over een veel te grote veestapel. We importeren op grote schaal veevoer uit o.a. Zuid-Amerika en exporteren vervolgens de helft tot driekwart van de productie naar het buitenland. Nederland blijft echter zitten met de mest. Onze bodem kan de hoeveelheid fosfor en nitraat uit mest niet meer opnemen. Mineralen, afkomstig uit het geïmporteerd veevoer uit o.a. Zuid-Amerika, spoelen via de bodem en water af naar de zee, en zorgen ervoor dat bodem- en waterverontreiniging in Nederland de hoogste is van alle EU landen (bron: www.natuurenmilieu.nl). De voer-mest- of mineralen kringloop wordt op fatale wijze verstoord. Om de kringloop daadwerkelijk te sluiten zou de mest terug getransporteerd moeten worden naar Zuid-Amerika, maar om begrijpelijke redenen voelt men daar niet veel voor…

Het eindproduct van de verwerking bestaat uit mestkorrels/kunstmestvervanger. Dit is net iets makkelijker te transporteren dan niet-verwerkte mest en wordt bijvoorbeeld geëxporteerd naar het nabije buitenland (o.a. Duitsland). Deze bizarre korte termijn oplossingen (bedoeld om net iets makkelijker van de mest af te komen) dragen op geen enkele wijze bij aan het sluiten van de globale mineralen kringloop.

Mestverwerking is symptoombestrijding. De enige duurzame oplossing bestaat uit het aansturen op aanzienlijke krimp van de Nederlandse veestapel. Dit langdurige proces dient nu te starten. Het verlaagt weliswaar ons nationaal product, maar leidt tegelijkertijd tot een aanmerkelijke vermindering van maatschappelijke kosten (gezondheids-, zuiverings-, handhavingskosten etc.) en behoeft dus niet ten koste te gaan van de welvaart.

De bouw van mestfabrieken leidt er slechts toe dat de veel te grote veestapel in Nederland en dan vooral in Brabant in stand wordt gehouden en daarom is de SP Oirschot tegen de komst van een mestfabriek in de Logt.

Dr. Herman Wijffels, hoogleraar Duurzaamheid en vooraanstaand CDA-er, schreef al in 2001:
“In echt duurzame landbouwsystemen hebben de stofstromen een gesloten karakter. In mijn visie zal er een einde komen aan de enorme invoer van veevoedergrondstoffen waarvan wij de emissies in het Nederlandse milieu dumpen. De enorme consequenties moeten wij voor lief nemen: een sterke krimp van het aantal varkens en kippen en de mengvoerindustrie.” Het is nog niet te laat om de visie van de heer Wijffels in vervulling te zien gaan. Wordt Oirschot weer een waar Monument in het Groen of verwordt het tot een Monument in de Mest?

Dit artikel verscheen afgelopen woensdag al in het Weekjournaal. Hierop kregen we veel steunbetuigingen. We kregen de tip om bij een soortgelijke mestvergistingsinstallatie op industrieterrein Mierbeek in Esbeek te gaan kijken, en om de klachten van omwonenden en het dorp Esbeek te gaan aanhoren. Daar is de installatie proefondervindelijk binnen 400 meter te ruiken. Voor Oirschot zou een soortgelijke situatie een aanslag op het toerisme betekenen.